1691
Ο Δούκας και εν συνεχεία Δόγης Μοροζίνι παραχωρεί το Μεγανήσι ως Τιμάριο στον Αναστάσιο Μεταξά.
Ο Δούκας και εν συνεχεία Δόγης Μοροζίνι παραχωρεί το Μεγανήσι ως Τιμάριο στον Αναστάσιο Μεταξά.
Καταλύεται από τους Βενετούς.
Χίμαιρα – Η πρώτη σφραγίδα του Δήμου Ταφίων.
Iδρύεται η Πολιτεία της Επτανήσου.
Το Μεγανήσι συμμετείχε ενεργά, και μάλιστα ανέδειξε έναν από τους ικανότερους οπλαρχηγούς της επανάστασης, τον Δήμο Τσέλιο (Δημήτριο ή Δήμο Φερεντίνο) τον γνωστό ως "Γερο Δήμο" του ομώνυμου κλέφτικου τραγουδιού.
Το Μεγανήσι και τα υπόλοιπα Επτάνησα ενώθηκαν με την μητέρα Ελλάδα αποτινάσσοντας τον Αγγλικό Ζυγό.
Οικοδομείται η εκκλησία του Αγίου Βησσαρίωνος, ο οποίος και θεωρείται πολιούχος του νησιού. Δείτε το Βίο και την Πολιτεία του Αγίου Βησσαρίωνος εδώ: Κείμενο
Ένα μικρό αεροπλάνο με δύο επιβαίνοντες πέφτει στο λιμάνι του Βαθιού.
Το Μεγανήσι υδροδοτείται με το νερό της Βαυκερής.
Λειτουργεί και πάλι Δήμος με το όνομα: Μεγανησίου.
Προστίθενται Λυκειακές τάξεις στο Γυμνάσιο Μεγανησίου.
Το Μεγανήσι ήταν καταφύγιο των Αμαρτωλών και των Κλεφτών και όλων των κυνηγημένων από τους Τούρκους. Μεταξύ άλλων στο Μεγανήσι βρήκαν καταφύγιο ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Καραϊσκάκης και ο Λεπενιώτης.
Από την εποχή των Ενετών μέχρι και το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και λίγο μετά οι ασχολίες των κατοίκων ήταν σχεδόν οι ίδιες. Καλλιεργούσαν τα δικά τους ή τα μισθωμένα χωράφια. Έσπερναν το σιτάρι, το λινάρι, το αγριοκόκι και τα όσπρια. Φρόντιζαν τ’ αμπέλια και τις ελιές τους.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων στράφηκε στα καράβια και έγιναν ναυτικοί. Με το πέρας της Κατοχής και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες ο περισσότερος κόσμος βελτίωσε το μορφωτικό του επίπεδο και αναδείχθηκαν αξιόλογοι άνθρωποι, οι οποίοι ως επαγγελματίες, υπάλληλοι, αξιωματικοί, επιστήμονες και άνθρωποι των Γραμμάτων των Τεχνών τιμούν το νησί μας.
